Lahu Voice Thailand

การดูแลผู้ป่วยในชุมชนเข้าถึงยาก หัวข้อ ชุมชนชาติพันธุ์เข้าถึงยาก การดูแลผู้ป่วยเอดส์ในกลุ่มชาติพันธุ์เข้าถึงยากนั้นเป็นการทำงานที่ค่อนข้างจะซับซ้อนและละเอียดอ่อนเป็นอย่างมาก เนื่องจากมีปัจจัยหลายอย่างที่ไม่เอื้อต่อเขาเหล่านั้นเช่น ปัจจัยเกี่ยวกับ ความเชื่อ วัฒนธรรมประเพณีดั้งเดิมความเป็นอยู่ในสังคมการขาดข้อมูลข่าวสารการไม่รู้เท่าทันสื่อเทคโนโลยี อีกทั้งปัญหาเรื่องอาชีพ เศรษฐกิจและปัญหาระบบการปกครองของประเทศซึ่งมีนโยบายที่ไม่เอื้อประโยชน์สำหรับชุมชนชาติพันธุ์เท่าที่ควร หากเกิดการเจ็บป่วย จากสถิติประชากรประชาชนคนไทยทั้งหมดกว่า 63 ล้านคนในปัจจุบัน จะพบว่ามีประชาชนจำนวนหนึ่งที่อาศัยอยู่บนผืนแผ่นดินไทยมานานแล้วแต่ไม่ได้ถูกยอมรับว่าเป็นประชากรคนไทย สาเหตุเพียงเพราะว่าเขาเหล่านั้นไม่มีบัตรประจำตัวประชาชนคนไทย และถูกนับให้เป็นบุคคลต่างด้าว ทั้งๆที่ก่อนหน้าที่จะมีการสำรวจประชากรชาวไทยจากกรมประชาสงเคราะห์นั้นเขาเหล่านั้นถือว่าเป็นคนไทยคนหนึ่งโดยเฉพาะได้รับการยอมรับจากในหลวงด้วยว่าเป็นประชากรของพระองค์และตั้งชื่อกลุ่มชาติพันธุ์เหล่านั้นว่า”เป็นชาวไทยบนพื้นที่สูง”และที่สำคัญก่อนหน้าที่ทางการ

เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม 2009 โครงการพันธกิจเอดส์ฯ โดยคุณสมเดช พรนิมิตสกุล ได้ไปเป็นพี่เลี้ยงในการช่วยประสานให้มีการจัดตั้งกลุ่มผู้ติดเชื้อชาติพันธ์ ต.เมืองนะ อ.เชียงดาว ซึ่งประกอบด้วย บ้านเจียจันทร์ บ้านจองคำ บ้านกองผักปิ้ง บ้านหนองเขียว บ้านใหม่สามัคคี (ละว้า คะฉิ่น อาข่า) และบ้านอรุโณทัย โดยมีวัตถุประสงค์ 1.เพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้รับประสบการณ์ รับทราบข้อมูลใหม่ๆ 2.เพื่อร่วมคิด ร่วมทำ และร่วมแก้ไขปัญหา 3.เพื่อให้กลุ่มมีความรัก ความสามัคคี และมีใจเมตตาต่อเพื่อนทุกคนโดยไม่แยกเผ่าพันธุ์ เชื้อชาติ ศาสนา โดยมีผู้เข้าร่วมทั้งหมด 15 คน และอาสาสมัครในพื้นที่อีก 4 คน วันที่ 2 สิงหาคม 2009 ณ บ้านหนองเขียว(บ้าน อสม.สุวิมล อาป่า) อธิฐานเปิดโดย ...อาจารย์ สมเดช พรนิมิตสกุล เวลา 12.30 น. ประเด็นพูดคุยหารือ 1.การจัดตั้งกลุ่มผู้ติดเชื้อตำบลเมืองนะ 2.การตั้งชื่อกลุ่ม 3.วัตถุประสงค์ของการจัดตั้งกลุ่ม 4.กิจกรรมที่ทางกลุ่มอยากทำ 5.การส่งเสริมอาชีพ ประเด็นที่ 1 ได้สอบถามเรื่องความเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหนเกี่ยวกับการจัดตั้งกลุ่ม เนื่องจากเคยมีความพยายามหลายครั้งที่จะจัดตั้งกลุ่มให้เกิดขึ้นแต่ไม่

เมื่อวันที่ 30 กรกฎาคม 2009 โครงการพันธกิจเอดส์ฯ โดยคุณสมเดช พรนิมิตสกุล ได้ไปให้การศึกษาอบรมความรู้เรื่องเพศ เอดส์ และการดูแลผู้ติดเชื้อ เอชไอวี ให้กับผู้ปกครองของเด็กที่ได้รับทุนและพัฒนาคุณภาพชีวิต ณ คริสตจักรซีโลห์จองคำ สังกัดสภาคริสตจักรในประเทศไทยภาคที่ 12 ต.เมืองนะ อ.เชียงดาว มีผู้เข้าร่วมจำนวน 35 คน โดยการประสานผ่านทางอาสาสมัครในพื้นที่ อ.โยฮัน จะโบ เจ้าหน้าที่โครงการ

เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม 2009 โครงการพันธกิจเอดส์ โดย ศจ.สนั่น วุฒิ / คุณสมเดช พรนิมิตสกุล / นักศึกษาวิทยาลัยพระคริสตธรรมแมคกิลวารี มหาวิทยาลัยพายัพ ชั้นปีที่ 4 จำนวน 2 คน / นักศึกษาแพทย์จากต่างประเทศที่มาดูงานพันธกิจเอดส์ จำนวน 2 คน โดยการประสานผ่านทางสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดเชียงใหม่ ไปร่วมกันช่วยเหลือสร้างห้องน้ำให้กับครอบครัวผู้ติดเชื้อ บ้านเจียจันทร์ ต.เมืองนะ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ โดยได้รับความร่วมมือจากอาสาสมัครพื้นที่

ประวัติครอบครัวนางนาอื่อ จะแล นางนาอื่อ จะแล อายุ 30 ปี เป็นชาวบ้านเจียจันทร์ เคยแต่งงานครั้งแรกเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วกับนายจะคะ ปะปู มีบุตรธิดา 1 คน คือเด็กหญิงนิชชา ปะปู ปัจจุบันอายุ 10 ปี กำลังเรียนอยู่ชั้น ป.4 โรงเรียนบ้านเมืองนะ ต.เมืองนะ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ สามีคนแรกเสียชีวิตเมื่อบุตรสาวอายุได้ 2 เดือน หลังจากนั้นไม่นานได้อยู่กินกับแฟนใหม่ชื่อนายจะสี จะลอ มีบุตรด้วยกัน 2 คน ชื่อเด็กชายจะสอ จะแล และเด็กชายยะแฮ จะแล นายจะสี จะลอ ได้ด่วนจากไปด้วยโรควัณโรคเมื่อปี 2006 ครอบครัวนางนาอื่อ จะแล ปัจจุบันไม่มีที่ดินและบ้านเป็นของตัวเองแล้ว อาศัยอยู่บ้านญาติสามีคนแรกที่เสียชีวิตไปแล้ว ซึ่งอยู่ด้วยกันอย่างแออัด 11 คนในบ้านหลังเล็กๆ(ประมาณ2.5x4 เมตร) ครอบครัวนางนาอื่อ จะแล ในปัจจุบัน มีความลำบากมาก หลังจากที่สามีล้มป่วยและเสียชีวิตไป เนื่องจากต้องหาเลี้ยงครอบครัวด้วยตนเองตามมีตามเกิด และลำบากมากขึ้นเมื่อนางนาอื่อ จะแล ต้องมาโดนโรคฉวยโอกาสรุมเร้า (มีอาการท้องอืด ท้องเฟ้อ แน่นหน้าอก จุกเสียด หายใจไม่ทั่วท้องและทานอาหารไม่ได้) แต่ไม่มีเงินค่าไปหาหมอ,ไม่มีเงินซื้อยา,ซื้ออาหาร หายืมที่ไหนไ

แบ่งปันประสพประการณ์ ประวัติของสิบสองปันนาและสิบสองจุไท เขตปกครองตนเองชนชาติไท สิบสองปันนา สิบสองปันนา หรือ สิบสองพันนา (จีนตัวเต็ม: 西雙版納傣族自治州; จีนตัวย่อ: 西双版纳傣族自治州; พินอิน: Xīshuāngbǎnnà; อังกฤษ:Xishuangbanna) หรือชื่อเต็มว่า เขตปกครองตนเองชนชาติไท สิบสองปันนา ตั้งอยู่ทางใต้สุดมณฑลยูนนาน ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน มีความหมายว่า "นาสิบสองพัน" หรือ "นา 12,000 ผืน" อีกนัยหนึ่งก็คือ 12 เมือง มีเมืองหลวงอยู่ที่เมืองเชียงรุ่ง (จีน: 景洪 จิงหง) เป็นเมืองของชาวไทลื้อ ประวัติ ในสมัยโบราณนั้น เคยเป็นที่ตั้งของอาณาจักรน่านเจ้า มีเมืองหลวงอยู่ที่ หนองแส หรือ เมือง ต้าลี่ ในประเทศจีนปัจจุบัน สิบสองปันนานั้นได้เป็นราชอาณาจักรหอคำเชียงรุ้ง เมื่อประมาณ 825 ปีก่อน โดย พญาเจือง หรือสมเด็จพระเจ้าหอคำเชียงรุ่งที่ 1 ในตำราของไทย เมื่อพุทธศตวรรษที่ 18 ชาวมองโกลได้รุกรานอาณาจักรล้านนา ส่วนสิบสองปันนานั้นจึงได้เป็นของมองโกล และก็ได้เป็นของจีนต่อมา(ตามประวัติศาสตร์จีน) การอ่อนแอของราชวงค์อาฬโวสวนตาลครั้งแรกเริ่มคราวสมัยสมเด็จพระเจ้าหอคำเชียงรุ่งที่ 3 (ท้าวอ้ายปุง) รัชกาลที่ 3 แห่งราชวงค์อาฬโว

มอบเงินบริจาคที่ได้รับจากทีมHDNโดยผ่านเจ้าหน้าที่พันธกิดเอดส์ แม่บอกว่าเขาเป็นคนที่ต้องการความรักและการเอาใจใส่กับคนใกล้ชิดทุกคน เด็กชายยีก๊ะกับมารดา (เกิด 7 มกราคม 2007) ฉันชื่อยีก๊ะ เด็กคนนี้ชื่อเด็กชายยีก๊ะ(nyika)เกิด 2 มกราคม 2007 เป็นลูกครึ่งเผ่าลาหู่กับเผ่าละว้าคือพ่อเป็นคนเผ่าลาหู่ส่วนแม่เป็นเผ่าละว้า ไม่มีเอกสารสิทธิ์ใดเลยเนื่องจากไม่มีบัตรเป็นคนไทยเลขสิบสามหลักบ้านอยู่ชายขอบและได้มาทำการรักษาตัวที่เชียงใหม่ ผมได้รู้จักกับเขาตอนที่แม่ของเขาได้พาเขาไปนมัสการพระเจ้าที่คริสตจักรลาหู่แบ๊บติสท์เชียงใหม่แถวๆสันทราย แม่กับยายของเด็กชายยีก๊ะเล่าให้ฟังว่าครั้งเมื่อตอนเกิดมาใหม่ๆเขาเป็นเด็กที่สมบูรณ์ไม่เจอความผิดปกติของร่างกายแต่อย่างใดแต่จากการสังเกตุเมื่อเริ่มโตขึ้นนั้นจะเห็นว่าจะมีความผิดปกติเกิดขึ้นตามร่างกายโดยเฉพาะในส่วนของหัวและยิ่งมาเห็นได้ชัดมากขึ้นตอนอายุประมาณหนึ่งขวบ ปัญหาคือ กระโหลกโต ใหญ่ออกด้านข้างทั้งสองข้างและด้านบนด้วย และตาเริ่มจะมีปัญหาตามมาคือมองไม่ค่อยเห็นขึ้นทีละนิดๆจนกระทั้งปัจจุบันมองไม่เห็นได้ประมาณ 3-4 เดือนมาแล้ว ส่วนการได้ยินของหูนั้นก็เริ่มมีปัญหาตามมาด้วยแล

วันนี้จะรักษาให้หายเลยดีกว่า พรุ่งนี้จะไปหาหมอสักกำ เป็นอย่างนี้มานานแล้วครับอาจารย์ เรื่องตลกที่อยากเล่า แต่....ขำยาก เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าวันนี้(17/02/2009) ในช่วงเช้าได้พาคนไข้ไปหาหมอที่ รพ. เทศบาล หลังจากที่พาไปขึ้นทะเบียนประวัติคนไข้แล้วชั่งน้ำหนัก วัดความดัน เสร็จขณะที่กำลังนั่งรอคิวอย่างยาวเหยียดเพื่อรอการเรียกชื่อตรวจนั้น ผมก็คิดได้ว่าจะต้องไปช่วยลูกที่ถูกลืมคนหนึ่งซึ่งมีนามว่าเด็กชาย ซีบะ แลน ขอเท้าความเดิมที่มาที่ไปหน่อยนะครับว่าเขาเป็นใครมาจากไหน? ผมได้เจอเขาและรู้จักเขาและได้ช่วยเขาเมื่อประมาณ3-4 ปีที่แล้วขณะที่ผมได้ไปติดตามเยี่ยมเยียนผู้ติดเชื้อฯในชุมชนแออัดศรีปิงเมือง เนื่องจากเขาก็เป็นเด็กผู้ที่ได้รับผลกระทบคนหนึ่งคือพ่อของเขาได้เสียชีวิตเนื่องจากเป็นโรคภูมิคุ้มกันบกพร่องนั่นเองแต่เขาและคนอื่นๆในครอบครัวทุกคนปลอดภัย ครับแถวๆชุมชนจะเรียกเขาว่าไอ้ไบ้ ไอ้โง่ หรือคนไม่เต็มบ้าง เขาเป็นเด็กที่น่าสงสารมากพูดได้ไม่กี่คำและเดินไม่ได้ จะอึใส่ ฉี่ใส่กางเกงตัวเอง วันๆจะอยู่แต่ในชุมชนโดยการคลานไป คลานมา ปัจจุบันไม่ได้ไปเรียนหนังสือ(แต่เขาไม่โง่อย่างที่ใครๆคิดนะจะบอกให้เราพูดเขาจะ

ประสบการณ์เฉียดกำลัง2 เรื่องเล่าเรื่องนี้มีอยู่ว่าเมื่อวันจันทร์ ที่ 2 กุมพาพันธ์ 2009 นี้ผมได้ไปติดตามเยี่ยมเยียนผู้ติดเชื้อคนหนึ่งที่อยู่บ้านผาแดง ต.กึ๊ดช้าง อ.แม่แตง จ.เชียงใหม่ ซึ่งได้ยินคนอื่นเล่าให้ฟังตั้งแต่ช่วงฤดูฝนที่ผ่านไปแล้วว่ามีผู้ป่วยอาการหนักอยู่คนหนึ่ง ผมเองก็ตั้งใจจะไปเยี่ยมเยียนหลายครั้งแล้วพอนัดกันจะไปก็ปรากฏว่าฝนตกหนักไม่สามารถไปได้เนื่องจากทางชันและลื่นมาก เวลาได้ผ่านไปหลายเดือนแล้วแต่ก็ไม่สามารถไปเยี่ยมเขาได้เพราะคนที่ประสานมาไม่ว่างบ้าง ไม่อยู่บ้าง จะไปเองก็ไม่รู้จักเส้นทางจึงไม่มีโอกาสไป จนถึงเมื่อไม่นานมานี้มีคนมาบอกว่าคงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแน่ดีไม่ดีอาจจะไม่พ้นวันตรุษจีนนี้ จึงได้ประสานกับคริสตจักรนาซารีนแม่แตงซึ่งเป็นผู้ประสานส่งต่อมาครั้งแรก เพื่อให้พาไปเยี่ยมในวันจันทร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ 2009 ที่จะถึงนี้ ปรากฏว่าเขาว่างพอดีจึงนัดกันไป แต่เมื่อไปถึงที่คริสตจักรนาซารีนแม่แตงรถยนต์ของเขาคนแน่นมาก จึงเอารถยนต์ของพันธกิจเอดส์ฯขึ้นไปด้วยเผื่อว่าจะได้เอาคนไข้ลงมาส่งที่โรงพยาบาลหากมีความจำเป็น จึงเกิดประสบการณ์”เฉียด”ขึ้นในการออกเดินทางครั้งนี้ กล่าวคือเส้น